Στην πολιτική πρόκληση είναι να παραμένεις σταθερός στις ιδέες σου και να τις υποστηρίζεις ανεξάρτητα από τις συγκυρίες. Στη δημοσιογραφία, με τη σημερινή της μορφή ως πυλώνας στήριξης της εκάστοτε εξουσίας, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη. Αφορμή για τα παραπάνω αποτέλεσε η ανάγνωση άρθρων σε καθεστωτικά και “αντιπολιτευτικά” μέσα, στα οποία περιλαμβάνονταν και έννοιες οικονομικής φύσεως, άνευ, όμως, περιεχομένου και αναλύσεως. Εξάλλου, περιττή είναι η όποια ανάλυση αφού αυτό που σήμερα εκθειάζουν οι καθεστωτικές γραφίδες αύριο μπορεί να το καταδικάζουν και αυτό που σήμερα κατακρίνουν ίσως αύριο το εξυμνούν. Σε μια τέτοια περίπτωση, όπου κρίνεται δόκιμο ο καπιταλισμός να είναι δημοκρατικός (αλήθεια με ποιον τρόπο;) και ο εθνικισμός της οικονομίας να βλάπτει την ίδια την οικονομία αξίζει να υπενθυμίσουμε την θέση των Ελλήνων εθνικιστών που δε πιστεύουν στον “δίκαιο” καπιταλισμό, αλλά ούτε και στον αντίστοιχο φιλελευθερισμό, που κατ’ ουσίαν είναι το ίδιο πράγμα, αλλά στην εθνική οικονομία ως